Faktoring to coraz popularniejszy sposób finansowania stosowany w firmach. Dzięki niemu można wspierać płynność finansową swojego biznesu i zmniejszyć ryzyko bankructwa. Wybierając usługi faktoringowe, warto wiedzieć, jak je księgować. O czym trzeba pamiętać?
Podstawowe informacje o faktoringu
Na czym polega faktoring? Usługa faktoringu – finansowania faktur pozwala na pozyskanie środków w wystawionej faktury, jeszcze zanim zostanie ona spłacona przez kontrahenta albo klienta. Najczęściej jest ona stosowana w przypadku faktur z odroczonymi terminami płatności.
W faktoringu uczestniczą wtedy 3 główne podmioty:
1. Faktor – jest to podmiot świadczący usługi faktoringu, firma faktoringowa.
2. Faktorant – klient firmy faktoringowej, który korzysta z finansowania.
3. Kontrahent faktoranta – określany także jako dłużnik faktoringowy.
Faktorant, nawiązując współpracę z faktorem, może uzyskiwać wypłaty w formie zaliczki za wystawione przez siebie faktury. Zaliczki te spłacane są wtedy przez kontrahenta faktoranta.
Faktoring jest oferowany w różnych wariantach. Najczęściej dzielony jest on na dwie kategorie, a dokładnie na faktoring z regresem (niepełny) i bez regresu (pełny).
Przy faktoringu z regresem faktor nie odkupuje wierzytelności od faktoranta. Natomiast w przypadku finansowania pełnego dochodzi do wyzbycia się wierzytelności przez faktoranta. Finansowanie bez regresu, który określane jest też jako pełne, pozwala przy tym na zabezpieczenie się faktoranta w razie niewypłacalności jego kontrahenta.
Jak księgować faktoring?
W zależności od rodzaju wybranego faktoringu stosowana jest inna forma jego księgowania. W jaki sposób należy ująć go w księgach?
Faktoring bez regresu
Jak wspomniano wcześniej przy faktoringu bez regresu dochodzi do wyzbycia się wierzytelności. Gdy wybrany został faktoring pełny jak księgować go poprawnie?
W tym przypadku konieczne jest zatem wyksięgowanie należności z faktury z konta rozrachunków i przeniesienie jej w koszty finansowe. Następnie należy zaksięgować przychód pochodzący ze sprzedaży wierzytelności jako przychód finansowy. Z kolei koszty operacji księguje się jako koszt finansowy.
Faktoring z regresem
W tym przypadku wierzytelności stale należą do faktoranta, dlatego też nie wyzbywa się on ich tak, jak w przypadku faktoringu bez regresu. W związku z tym stosowana jest inna forma księgowania, która podobna jest do otrzymania pożyczki czy kredytu.
Wobec tego nie dochodzi wtedy do wyksięgowania wierzytelności pochodzących z faktury. Zaliczka z faktoringu od firmy faktoringowej jest księgowana jako „rachunek bieżący” / „pozostałe rozrachunki”. Jeżeli dojdzie do spłaty faktury, o czym informuje faktoranta faktor, wtedy należy usunąć wierzytelność znajdującą się w rozrachunku. Wykorzystuje się do tego zapis „pozostałe rozrachunki” / „rozrachunki z odbiorcami”.